Foi a Casualidade quen abriu aquela noite a porta e puxo nos seus beizos a posibilidade dunha nova noite.É así como pasan os días,enrrolados nun bo recordo.É así como se ve á xente feliz,por ter a quen quere ó seu lar.É así como se vive.Neste día o nome da outra troncou por outro,plenitude e contento xuntos.Felicidade.
No hay comentarios:
Publicar un comentario