Cheguei á pola máis alta e sentei.Alí pasaron as horas, envoltas en diferentes tons, no cheiro da herba mollada,no orballo inquedo que me fixo tremer e co cal,pouco a pouco, asentei.
Foi estraña aquela sensación,de saber o que quería,de atoparme ben.
Hoxe quero volver,mollar os pés e subir pola maceira;recoller as impresións e quedar.Alí,no meu oco.Alí,no medio de ningures : retomando un cheiro perdido na memoria da tempo,procurando novas sensacións.
No hay comentarios:
Publicar un comentario