Tantas ilusións,tantas discusións por intentar cambialas,por facerlle outras e chegar,a outro lugar,ao que non quixo. E agora, aquí,niso non querido por naide,niso só querido por ela,pérdese,antepoñendo situacións ao realmente importante,dándolles a razón,chegando ao límite do acantilado,co vértigo no corpo;tentado buscar gañas nas ilusións infantís,no soños madurados cos anos,cos golpes,coas realidades e coas oposicións...Mais andan acabadas,polo menos nestes intentos...Andan sen folgos,sabendo que é capaz de moito máis do que pensa,mais sen forzas...
Si,pode que dende fora o intento non se vexa,máis por dentro,entre unhas cantas paredes,corre ,día si e día tamén, unha maratón vital,que cansa os músculos,que agota a mente.
E si...Pásalle a todo o mundo,isto de sobre-vivir.
-Só por un tempo,por uns minutos.
-Agora.Xa.Arriba.
No hay comentarios:
Publicar un comentario