Pouco a pouco.

Sintes todas esas cousas boas ao arredor,que xiran e xiran hoxe por tí. Cousas que esa xente,nova para a túa vista,para as túas sensacións,fan e din.E sí,grazas,non por hoxe senón por cada cousa insignificante para vos e enorme para mín.

Queres,intentas e fas que esas cousas echan ese anaco de corazón ,que hoxe,agora,está chorando. E non queres que chegue o momento,ese momento no cal te enfrentarás a realidade,esa súa...

Recortas o tempo,día a día,ata chegar a ese, no cal estarás alí, con eles,con elas...

Aprendiches,por todos os meses anteriores, o que é sentir en falta o chan entre dúas camas dunha casa axena,as entradas e saídas de mil e unha explicacións nunca comprendidas,as risas no paseo perdido nos días, os contos sobre a area,as festas sobre asfalto,as pelexas entre lazos fraternais,as súas mans no teu cabelo,o silencioso telexornal...