Re-

Non se me olvidou o xeito de chegar ao lugar de sempre logo de tanto tempo,é curioso...Ás veces atopamos cousas que se quedan gravadas na mente,no corazón sen máis,e está ben que as teñamos ahí...É bonito.

Segue sendo igual a suavidade do pasamáns da praia co roce da miña man,pode que o sinta máis frío,pode que máis húmido...De todos modos segue transmitindo esa calidez das cousas de toda a vida,da familiaridade.

O paseo de volta segue a desconcertar o meu camiñar...As estrelas ocultáronse tras un capa de néboa que transluce a súa luz,chegandome vagamente a mostrar o camiño,a ruta seguida noite sí e noite tamén do meu pasado inverno.

A verdade é que de novo,redescubro aqueles lugares que me fixeron sentir eu nalgún minuto...E iso é meu,por sempre.